Τέτοια μέρα κάθε χρόνο, μαζί με τις ευχές που δίνουμε και μας δίνουν, είναι καθιερωμένο, να θέτουμε και προσωπικούς στόχους.
Πέρυσι ανήμερα Πρωτοχρονιά έθεσα μόνο δύο. Τους πέτυχα.
Ίσως φοβόμουν να θέσω περισσότερους μήπως και δεν τα καταφέρω. Και κάπου ήμουν πολύ απογοητευμένη με καταστάσεις, δεν ήλπιζα πολλά.
Φέτος ανέβασα πολύ τον πήχη. Σήμερα έθεσα άλλους δύο. Μόνο δύο πάλι αλλά πολύ πιο ιδιαίτερους από τους περσινούς. Μεγαλύτερες προκλήσεις αλλά είμαι καλά προετοιμασμένη. Το 2013 ήταν ένα προπαρασκευαστικό έτος σε αυτούς τους τομείς. Όταν το βίωνα, δεν το ήξερα. Απλά εκνευριζόμουν με τις δυσκολίες. Όμως χωρίς να το καταλάβω έκανα με τη ζωή μου ένα εκπληκτικό ξεκαθάρισμα.
Κάποιες στιγμές τα πράγματα εξελίσσονταν τόσο απελπιστικά αργά που έχανα την υπομονή μου. Προς το τέλος όμως επιταχύνθηκαν όλα. Πιστεύω γι αυτό ένιωσα και εκείνο το φοβερό ψυχοπλάκωμα μέσα στον Δεκέμβρη. Όσο μεγαλύτερη η ψυχική οδύνη, τόσο μεγαλύτερη και η ψυχική εξέλιξη και ηθική ανταμοιβή.
Τώρα νιώθω επιτέλους μια ανάλαφρη διάθεση. Όχι ότι έχω τις λύσεις για όλα μου τα προβλήματα. Απλά νιώθω μια κάποια ηρεμία. Και με πλημμυρίζει αισιοδοξία.
Όλα θα πάνε καλά.
'Αντε, και στα δικά σας!
