Έχω ξεκινήσει να πακετάρω εδώ και 3 μέρες κι ακόμα δεν έχω τελειώσει.
Όχι, δεν θα πάρω μαζί μου όλο το σπίτι, μόνο το μισό. :p
Χθες πήγα και αγόρασα κι άλλη λιλά βαλίτσα. Ε, ναι, δεν γινόταν αλλιώς. Αλλά φταίει κι ο καιρός. Από τις πληροφορίες που έχω για τον προορισμό μου, το πρωί φοράς φθινοπωρινά, το μεσημέρι καλοκαιρινά και το βράδυ χειμωνιάτικα. Και στην Αθήνα το ίδιο. Φαίνεται είναι γενικευμένο το φαινόμενο. Αν και σήμερα, γλύκανε αρκετά η θερμοκρασία εδώ. Ελπίζω να συνεχίσει κι όλο το Σαββατοκύριακο έτσι(η πτήση μου είναι για Κυριακή).
Ίσως να φαίνομαι λίγο κρυψίνους σε σχέση με τον προορισμό μου αλλά το ΄χω αυτό. Γενικά δεν μου αρέσει να τα λέω όλα σε όλους. Μου αρέσει να κρατάω και κάποια ιδιωτικότητα. Αυτό στις μέρες μας, λόγω κοινωνικών δικτύων, δεν το καταλαβαίνουν πολλοί. Για μένα όμως είναι βασικό.
Και δεν είναι μόνο τα πόσα λες αλλά και το τί λες. Δυστυχώς στα κοινωνικά δίκτυα και γενικότερα στο 'Ιντερνετ πολλές φορές ο κόσμος δημιουργεί μια πλασματική εικόνα του ποιος είναι και του τί νιώθει.
Όχι ότι δεν το έχω κάνει ποτέ. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα τόσο ευάλωτη που είπα κι εγώ κάποια πράγματα που δεν ίσχυαν. Ύστερα όμως θύμωνα με τον εαυτό μου και τα έσβηνα.
Καθώς ετοιμάζομαι για το ταξίδι μου, κάνω κι ένα απολογισμό για το 2013.
Τελικά είμαι σχετικά ευχαριστημένη. Εξωτερικά, δεν φαίνεται να πέτυχα και πολλά. Σε ψυχικό επίπεδο όμως αισθάνομαι πολύ πιο συνειδητοποιημένη και πολύ πιο έμπειρη από καταστάσεις.
Γνώρισα κάμποσους ανθρώπους, έκανα πολλές συζητήσεις, πολιτικής φύσεως αλλά και πνευματικής. Πολύ γιόγκα επίσης, που είχα καιρό να κάνω. Αρκετό διαλογισμό.
Τώρα σχετικά με το τελευταίο, συνεχίζω να είμαι σε δίλημμα. Το πρόβλημα είναι ότι με τέτοιες πνευματικές πρακτικές εισχωρείς σε βαθύτερα στρώματα του ψυχισμού σου. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον, φέρνεις στην επιφάνεια παλιές θαμμένες καταστάσεις που δεν δουλεύτηκαν αρκετά στο παρελθόν για να θεραπευθούν. Και συνεπώς καλείσαι να τις ξαναδουλέψεις, πράγμα που συχνά σε κάνει να νιώθεις ότι η Ζωή σου επαναλαμβάνεται.
Δεύτερον, ελκύεις συχνά και από το περιβάλλον σου πιο μεγάλες προκλήσεις. Κάτι σαν ψυχικά τεστ για να δεις αν έχεις κάνει αληθινή πνευματική πρόοδο.
Μπορώ να πώ ότι τέτοιες καταστάσεις φέτος, τις έφαγα με το κουτάλι. Πόσο καλά τα κατάφερα... Όπως είπα και πιο πάνω, είμαι σχεδόν ευχαριστημένη. Θα μπορούσα να τα είχα πάει καλύτερα. Ωστόσο, δεδομένων των καταστάσεων, νιώθω αρκετά πιο δυνατή από πέρυσι τέτοιο καιρό.
Μέσα σ' όλα, έφυγα και από το Twitter για τα καλά. Αυτό που το βάζεις!
Όχι, δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσο σημαντικό είναι για μένα να μην τουιτάρω αλλά και να μην διαβάζω το Twitter κανενός άλλου. Αλλά ούτε και blogs που με είχαν κάνει να κλάψω τόσες και τόσες φορές.
Κατά τ' άλλα, σε δημιουργικό και επαγγελματικό επίπεδο, αφού πέρασα 3 μήνες να μελετώ την προοπτική ίδρυσης μιας καινούργιας εταιρείας, αποφάσισα να το αφήσω στην άκρη. Κι όταν με το καλό πουλήσω το σπίτι μου, ή μου χαρίσει κανένα εκατομμύριο Ευρώ το Σύμπαν, το ξανασκέφτομαι. (Α, ποτέ δεν ξέρεις, έρχονται και Χριστούγεννα! )
Προς το παρόν επικεντρώνομαι σε πιο προσιτά δημιουργικά projects όπως η Verity Leighton. Περισσότερα γι αυτό μέσα στον Νοέμβρη.
Άντε τώρα, πίσω στο πακετάρισμα.
