Τέλειωσα τις επαφές μου στο Λονδίνο το Σάββατο και χθες το βράδυ γύρισα.
Αν και είχα προγραμματίσει να μείνω μέχρι την Τετάρτη αρχικά, κατάλαβα ότι αν βγει κάτι από αυτό το ταξίδι, δεν θα είναι τόσο άμεσο και οπότε δεν έχω λόγο να μένω Λονδίνο άλλο. Πρόλαβα να δω και κάποιους γνωστούς μου από τα παλιά και αυτό ήταν. Δεν είχα όρεξη να να μείνω άλλο.
Σίγουρα είχε να κάνει και με το γεγονός ότι το Λονδίνο έχει ακριβήνει περισσότερο απ' οτι φανταζόμουν και δεν ήθελα να ξοδέψω όλες μου τις οικονομίες σε αυτό το ταξίδι.
Αλλά και εντελώς άνετη να ήμουν με τα χρήματα, και πάλι το πιο πιθανό είναι ότι θα έφευγα πιο νωρίς.
Αρρώστησα κιόλας. Σκεφτόμουν, "για φαντάσου, έμεινα σε αυτή την πόλη 8 χρόνια και τώρα δεν μου κάνει αίσθηση να μείνω ούτε 8 μέρες."
Η αλήθεια είναι ότι το βόρειο και υγρό κλίμα δεν πάει στον οργανισμό μου. Γύρισα με συμπτώματα γρίπης και το στομάχι μου ανάκατο. Το τελευταίο έχει να κάνει και με τον μεταβολισμό μου που θέλει ιδιαίτερη φροντίδα. Ωστόσο, θυμήθηκα τα λόγια ενός βελονιστή στο Λονδίνο που μου είχε πει πολλά χρόνια πριν ότι δεν πάνε όλα τα κλίματα σε όλους τους ανθρώπους. Αν δεν σηκώνει ένας οργανισμός τον καιρό στο μέρος που ζει, μπορεί να αρρωστήσει τόσο σε σωματικό επίπεδο όσο και σε ψυχικό. Και ειδικά για μένα μου είχε πει ότι το κλίμα του Λονδίνου δεν ήταν ότι καλύτερο.
Απορώ πως μου πήρε 8 χρόνια να το εμπεδώσω...
Για το θέμα της ακρίβειας πάντως, μίλησα με αρκετά άτομα που ζουν εκεί μόνιμα και όλοι συμφωνούσαν ότι η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη για πολύ κόσμο πια. Ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι, γιατί δεν γίνονται απεργίες, γιατί δεν ξεσηκώνονται και η απάντηση ήταν γιατί απλά ο κόσμος δεν έχει το κουράγιο να τα βάλει με το σύστημα, αλλά και ότι η προπαγάνδα της κυβέρνησης καλά κρατεί.
Με άλλα λόγια, πρόβατα δεν βγάζει μόνο η Ελλάδα. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο.
Σε ότι αφορά τους λόγους του ταξιδιού μου, έχω ήδη αποδεχθεί ότι μπορεί να μην επιτευγχθούν οι στόχοι μου, τουλάχιστον μέσω των επαφών που έκανα.
Όλοι μου είπαν "Έχεις πολύ καλές ιδέες". Αλλά δεν είδα καμιά ιδιαίτερη προθυμία να σηκώσει κανείς επιτόπου το τηλέφωνο και να μιλήσει σε κάποιον που πιθανώς θα μπορούσε να βοηθήσει. Και μιλάω κυρίως για την Ελλάδα τώρα και λιγότερο για τις επειχηρηματικές μου προοπτικές.
Το άλλο που άκουσα ουκ ολίγες φορές ήταν "Γιατί δεν κάθεσαι εδώ να βρεις καμιά δουλειά; Με την δική σου δημιουργικότητα, έχεις πολλές πιθανότητες να καταφέρεις να έχεις σε λίγα χρόνια την δική σου επιχείρηση." (Και ίσως κάποιοι ήταν διατεθειμένοι να με βοηθήσουν ως προς αυτό.)
Τους απάντησα ότι αν και μου πέρασε παλιότερα από το μυαλό, τώρα πια δεν με ενδιαφέρει να φύγω από την Ελλάδα. Ίσως να μπορούσα για ένα καλό project να μείνω στο εξωτερικό για κάποιους μήνες. Αλλά μέχρι εκεί. Να ζήσω μόνιμα εκτός Ελλάδας δεν το θέλω.
Και στην τελική, αν φύγουμε όλοι, ποιοι θα μείνουν σε αυτήν τη χώρα; Οι λαθρομετανάστες και τα λαμόγια; Ε, όχι, δεν θα τους κάνω την χάρη.
