Είχα χρόνια να έρθω. Παραμένει awfully familiar.
Δεν θα πρέπει να μου προξενεί έκπληξη, πέρασα 8 χρόνια εδώ. Κάποτε το θεωρούσα home from home. Και πίστευα ότι θα ζούσα μόνιμα εδώ.
Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη και μια μέρα των ημερών, αφού έβρεχε του σκοτωμού και ο ήλιος είχε να φανεί 15 μέρες, μου την έδωσε. Πήρα τηλέφωνο την Ολυμπιακή, έκλεισα εισιτήριο και το ίδιο βράδυ ήμουν Αθήνα.
Αρχικά προγραμμάτιζα ότι θα έμενα για 2-3 βδομάδες, για ξεκούραση και περισυλλογή.
Και για κοίτα πως ήρθαν τα πράγματα, οι 3 βδομάδες έγιναν 13 χρόνια.
Δεν το μετανιώνω καθόλου. Λατρεύω την Ελλάδα και όλα αυτά τα χρόνια που έζησα και πάλι στην χώρα μου βίωσα σημαντικές εμπειρίες που δεν θα ζούσα στο Λονδίνο.
Θα μου πεις, θα ζούσα άλλα πράγματα εδώ αν είχα μείνει. Ναι, σίγουρα.
Αλλά σαν την Ελλάδα δεν έχει. Για μένα τουλάχιστον.
Τώρα είμαι εδώ για λίγες μέρες για επαγγελματικούς λόγους αλλά και για εθνικούς. Θα έχω κάποιες επαφές μήπως και βρω επενδυτή για την εταιρεία μου. Όσο κι αν λέω ότι δεν είμαι για επιχειρήσεις εγώ, υπάρχει κάτι μέσα μου που δεν με αφήνει σε ησυχία. Οπότε αποφάσισα να το προσπαθήσω ξανά.
Το δεύτερο σκέλος του ταξιδιού έχει να κάνει με την ομογένεια. Έχω κάποιες ιδέες που θέλω να παρουσιάσω σε κάποια άτομα εδώ που θα μπορούσαν να έχουν πολύ γρήγορο και θετικό αντίκτυπο στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.
Πόσες πιθανότητες έχω να καταφέρω κάτι; Δεν ξέρω, θα δείξει. Πάντως ήθελα καιρό να το κάνω αυτό. Να επικοινωνήσω τις ιδέες μου.
