Το τελευταίο διάστημα είχα επιλέξει να απέχω από τα πολιτικά, τα παραπολιτικά και πάσης φύσεως αναλύσεις επί της κρίσεως.
Αλλά αυτό που έγινε έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής την προηγούμενη βδομάδα έφερε και πάλι στην επιφάνεια σκέψεις και συναισθήματα.
Και η κατάσταση έγινε πιο έντονη διαβάζοντας και ακούγοντας σχόλια στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ.
Θα το πω και ας παρεξηγηθώ. Στεναχωρήθηκα περισσότερο για τα τρία μέλη της Χρυσής Αυγής από ότι για τον Παύλο Φύσσα.
Ξέρω ότι θα χαρακτηρισθώ πολλά και διάφορα ομολογώντας κάτι τέτοιο αλλά δεν με νοιάζει.
Φυσικά και ένιωσα πολύ άσχημα μαθαίνοντας για τον βίαιο θάνατο του Παύλου στο Κερατσίνι.
Αλλά με άγγιξαν περισσότερο οι δολοφονίες του Γιώργου Φουντούλη και του Μάνου Καπελώνη καθώς και ο βαρύς τραυματισμός του Αλέξανδρου Γέροντα.
Σε ένα βαθμό δεν εξηγείται. Απλά κάποιους ανθρώπους τους νιώθεις κομμάτι πιο πολύ από άλλους. Θέμα χημείας, ψυχολογίας, πάντως δεν εξηγείται μέσω οποιασδήποτε λογικής.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως, είναι θέμα απλής παρατήρησης. Δυστυχώς ο μέσος ακροαριστερός σήμερα στην Ελλάδα είναι πολύ πιο "φασίστας", πολύ πιο φανατισμένος από τους περισσότερους ακροδεξιούς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πολύ πιο χυδαίος.
Με τους ακροδεξιούς εθνικιστές μπορεί να διαφωνήσεις έντονα, να μαλώσεις, να απογοητευτείς. Με τους ακροαριστερούς απλά δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Καμιά επικοινωνία.
Όπως επίσης θα πρέπει κανείς να ζει σε γυάλα για να μην βλέπει την ύπουλη στοχοποίηση που έχουν δεχθεί το τελευταίο καιρό μέλη της Χρυσής Αυγής που απλά αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν υπέρμαχους ενός εθνικισμού που είναι σε ένα βαθμό εύλογος δεδομένων των συγκυριών στην Ελλάδα. Προφανώς υπάρχουν και οι σκληροπυρηνικοί. Και οι Νεοναζί. Αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτούς.
Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα. Πολλά σενάρια παίζουν. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν δεν αρχίσει ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των λεγόμενων δυο άκρων(γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, υπάρχουν), η πόλωση που ζούμε σήμερα δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα έρθουν. Όχι μόνο λόγω εμφυλιακής διαμάχης. Κυρίως λόγω όλων αυτών που θα συμβούν στη χώρα επειδή ακριβώς ο μέσος Έλληνας θα παίζει ή θα παρακολουθεί ping pong μεταξύ Χρυσής Αυγής και Ανταρσύα.
Ωστόσο, είμαι φύση αισιόδοξη. Δεν προδικάζω καταστάσεις. Ελπίζω στο θαύμα.
