Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ αρκετές εκπομπές πολιτικής επικαιρότητας όπως αυτές του Τράγκα και του Χατζηνικολάου.
Δεν θεωρώ τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους αγγελούδια. Αντιθέτως, με απωθεί το γεγονός ότι έκτισαν τις καριέρες τους παίζοντας το σε πολλαπλά ταμπλώ. Και φυσικά το κύριο ταμπλώ ήταν το συστημικό. Το γεγονός ότι τώρα προβάλλουν και οι δυο ένα έντονα αντιμνημονιακό προφίλ είναι αναμενόμενο δεδομένου ότι και οι δυο βασίζονται στην ακροαματικότητα.
Ωστόσο, για να είμαι δίκαια, στις εκπομπές τους αναδεικνύονται πολλές πτυχές πολλών θεμάτων που αλλιώς ο κόσμος δεν θα είχε την ευκαιρία να γνωρίσει, ειδικά όσοι δεν ασχολούνται με το διαδίκτυο.
Στην χθεσινή εκπομπή Απαγορευμένη Ζώνη, στο Epsilon TV, με έπιασε και πάλι η ψυχή μου ακούγοντας τους κτηνοτροφους αλλά και άλλους πολίτες να μιλούν για τα επιμέρους προβλήματα.
Και δυστυχώς θα συμφωνήσω με τον Τράγκα στην αντιγερμανική του προπαγάνδα. Όσο φιλοευρωπαική στάση και να έχει κανείς, όσο ανοιχτό μυαλό, αν πονάει αυτή τη χώρα δεν μπορεί να μην καταλογίσει στην Γερμανία τεράστιες ευθύνες για τα όσα έχουν δρομολογηθεί και συνεχίσουν να δρομολογούνται στην Ελλάδα.
Το να ισχυριστεί κάποιος ότι ο μέσος Γερμανός δεν έχει καμία σχέση με όλο αυτό είναι σαν να λέει ότι οι Γερμανοί ψηφίζουν τις κυβερνήσεις τους χωρίς να τους απασχολεί η εξωτερική πολιτική των κυβερνόντων στην χώρα τους.
Οπότε και αυτό το επιχείρημα καταρρέει.
Από την άλλη πλευρά, προφανώς υπάρχουν και Γερμανοί που αντιτίθενται στην πολιτική Μέρκελ. Προφανώς και υπάρχουν και Γερμανοί που κατανοούν το παιχνίδι που παίζει η Γερμανία στις πλάτες της Ελλάδας. Και προφανώς είναι μια μικρή μειοψηφία, προς το παρόν τουλάχιστον.
Πολλοί Έλληνες αυτοί τη στιγμή ακούν Γερμανία και τους ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Από την άλλη, πολλοί άλλοι 'Ελληνες προκειμένου να μην πεινάσουν, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι και η οικογένεια τους(κι ας πάει στο διάολο η χώρα) μεταναστεύουν στην Γερμανία για μια καλύτερη τύχη.
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι τα προηγούμενα χρόνια, σε στιγμές που έχασα την υπομονή μου με την κατάσταση, έκανα και εγώ κάποιες κινήσεις να φύγω από την χώρα. Και ναι, σε κάποια φάση πήγα και στην Γερμανία, αν και αυτό δεν ήταν δική μου ιδέα ούτε επιλογή.
Η αλήθεια είναι ότι αν και έκανα τέτοιες κινήσεις, ποτέ δεν το είδα σαν μετανάστευση. Το είδα σαν μια προσωρινή λύση. Μέσα μου έλεγα κάθε φορά ότι με την πρώτη ευκαιρία εννοείται ότι θα γυρνούσα Ελλάδα.
Τελικά, δεν μου βγήκαν όλες αυτές οι κινήσεις. Αποφάσισα ότι για κάποιο λόγο το Σύμπαν με ήθελε εδώ. Αλλά για να είμαι εντελώς ειλικρινής, πάνω απ' όλα, εγώ η ίδια θέλω να παραμένω εδώ. Στα δύσκολα κρίνεται ο καθένας μας. Και τώρα για πολλούς Έλληνες τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα.
Αλλά, γαμώτο μου, με το χέρι στην καρδιά, πέστε μου, είναι δυνατόν σε μια τέτοια εποχή Έλληνες στην ψυχή να φεύγουν για Γερμανία;
Είναι δυνατόν να δέχονται να πληρώνουν φόρους σε ένα κράτος το οποίο είναι πια προφανές ότι έχει βαλθεί να καταντήσει την Ελλάδα αποικία τους;
Με το χέρι στην καρδιά.
