Άλλη λύση- ιδέα που πρότεινα στον γνωστό μου στο Λονδίνο ήταν οι συντονισμένες(βλ μαζικές) επενδύσεις ομογενών πατριωτών σε ερευνητικές προσπάθειες στην Ελλάδα.
Αυτή την ιδέα την επεξεργάστηκα αρκετά όταν μελετούσα το Dimension Next project μου τον Σεπτέμβρη. Πραγματικά, είναι καθόλα εφικτό σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ξεφυτρώσουν παντού στην Ελλάδα research labs & research centers με διάφορα αντικείμενα προς έρευνα τα οποία θα μπορούσαν να δώσουν τέτοια ώθηση στην ελληνική οικονομία που ούτε καν το φανταζόμαστε αυτή τη στιγμή. Πρώτα απ' όλα, τα ερευνητικά κέντρα αυτά καθεαυτά θα δημιουργούσαν χιλιάδες θέσεις εργασίας από μόνα τους αλλά το σημαντικότερο, οι πατέντες και οι καινοτομίες που θα ξεπηδούσαν μέσα από αυτά θα μπορούσαν να επιφέρουν μια τεχνολογική επανάσταση.
Μόνο το δικό μου Dimension Next project, αν το αγκάλιαζαν κάποιοι επενδυτές με όραμα θα μπορούσε σε λίγα χρόνια να αλλάξει 1)την εικόνα και λειτουργία των αστικών κέντρων, 2) τις αερομεταφορές 3) τον τρόπο που προσεγγίζουμε τα διαστημικά ταξίδια.
Κάποιοι θα πουν ότι ποτέ δεν μπορείς να πεις εκ των προτέρων πόσα χρόνια θα πάρει για μια νέα ανακάλυψη/εφεύρεση να γίνει αξιοποιήσιμη σε εμπορικό επίπεδο.
Ναι, ΟΚ, θεωρητικά αυτό ισχύει, αλλά εγώ σε τέτοιο χρονικό ορίζοντα το τοποθετώ, από τα όσα έχω ήδη μελετήσει σε ότι αφορά τους επιστημονικούς τομείς που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο umbrella project.
Αλλά το ενδιαφέρον με τα ερευνητικά projects είναι ότι ακόμα κι αν δεν καταφέρεις να βρεις/δημιουργήσεις αυτό για το οποίο ξεκίνησες όλο και κάτι καινούργιο θα παράγεις μόνο και μόνο από την συνεχή σου τριβή με την έρευνα.
Οπότε, έτσι κι αλλιώς, και πάλι βγαίνεις κερδισμένος.
Σε ότι αφορά τις άδειες και γενικότερα την όλη γραφειοκρατεία που θα χρειαζόταν για να δημιουργηθούν αυτά τα ερευνητικά κέντρα, κάποιοι είναι μονίμως απαισιόδοξοι. Πριν ξεκινήσεις μια διαδικασία, μην προδικάζεις. Ακόμα και με αυτή την κυβέρνηση ή κάποια παρόμοια, αν το θέμα προσεγγιστεί σωστά(και μια ομάδα ομογενών με κοινωνική και οικονομική επιφάνεια θα μπορούσε να το κάνει αυτό) πολλά μπορούν να γίνουν. Οι άνθρωποι δημιουργούν ακόμα και σε περιόδους κρίσης, ακόμα και εν καιρώ πολέμου. Δεν τα παρατούν, δεν λιποτακτούν και δεν αλλάζουν στρατόπεδο.
Η Ελλάδα βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση κι άλλες φορές. Και τα κατάφερε.
Απλά χρειαζόμαστε Έλληνες και Ελληνίδες με ψυχή. Και τσαγανό. Κι όχι καλοζωισμένους βουτυρομπεμπέδες και βουτυρομπεμπέκες που τρέμουν στην ιδέα της πείνας.
Πόσοι και πόσοι δεν πείνασαν σε προηγούμενες εποχές για να συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα;
Και επιτέλους, δύσκολα πεθαίνει ο άνθρωπος από την πείνα. Ένα απλό παράδειγμα: Δέστε αυτούς που κάνουν απεργίας πείνας, δεστε πόσες μέρες αντέχουν.
Και επειδή μερικοί νομίζουν ότι όλα αυτά τα λέω εκ του ασφαλούς και θεωρητικολογώ, να τους ενημερώσω ότι έχω βιώσει την πείνα στο μεδούλι μου κάμποσες φορές. Το πως και το πότε έγινε ακριβώς αυτό δεν είναι της στιγμής.
