Wednesday, November 20, 2013

Λύσεις

Όπως είπε και ο ΓΑΠ, λεφτά υπάρχουν(για φουλάρια και γραβάτες μαθαίνω).


Αλλά και λύσεις. Πολλές λύσεις υπάρχουν. Και μερικές εφόσον εφαρμόζονταν, θα είχαν άμεσα αποτελέσματα.

Το γεγονός ότι έχουν πείσει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού για το αντίθετο είναι και αυτό έγκλημα. Γιατί με το να κάνεις καθημερινή προπαγάνδα ότι δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τα μνημόνια(που όλοι μας βλεπουμε που μας έχουν οδηγήσει και συνεχίζουν), κάποιο άνθρωποι τρελαίνονται. Θολώνει το μυαλό τους και πηδούν απ' τα παράθυρα.

Είναι επιτακτική  ανάγκη για όσους από εμάς συνειδητοποιούμε την φαυλότητα των όσων συμβαίνουν γύρω μας σε πολιτικό επίπεδο, να αναλάβουμε δράση με ότι δυνάμεις διαθέτει ο καθένας. Φτάνει τόσος πόνος.

Πολλοί περιμένουν να αλλάξει το πολιτικό τοπίο μέσω εκλογών. Δεν καταλαβαίνουν ότι σε μεγάλο βαθμό όσοι βρίσκονται στην κοινοβουλευτική(και όχι μόνο) Αντιπολίτευση είναι και αυτοί συστημικοί, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Γιατί όποιος δεν είναι συστημικός, και αγαπά την Ελλάδα και τους Έλληνες, παραιτείται κύριοι βουλευτές. Το Σύνταγμα παραβιάζεται καθημερινά, ο κόσμος εξαθλιώνεται και εσείς παραμένετε βουλευτές; Με τί καρδιά;

Και για τους υπόλοιπους που δεν είναι στη Βουλή αλλά ήταν μέχρι πρότινος και τώρα έχουν συστήσει καινούργια κόμματα τάχα μου αντιμνημονιακά, ας κρατάμε μικρό καλάθι. Πολύ μικρό.

Το πιο πιθανό είναι ότι έκαναν ότι έκαναν γιατί το ίδιο το σύστημα τους έκλεισε το μάτι. "Φύγε εσύ τώρα από το μαντρί, συσπείρωσε γύρω σου τους απογοητευμένους ψηφοφόρους  μας και μετά τις εκλογές συμπράττουμε με το αζημιώτο βεβαίως βεβαίως..."

Αλλά και τέτοιες μυστικές συμφωνίες να μην έχουν συμβεί, πόσο πιθανόν είναι για πρώην μέλη των μνημονιακών κυβερνήσεων/κομμάτων να ξύπνησαν "άξαφνα" και να εμφανιστούν εκ νέου στο Κοινοβούλιο ως Σωτήρες του Έθνους; Τόσες ικανότητες και να τις έκρυβαν τόσα χρόνια...;

Για να επανέλθω όμως στις λύσεις, θα πω καταρχήν κάτι πολύ απλό και συνάμα τόσο σημαντικό:

Χρειάζεται να σταματήσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε. Είτε κάποιος ζει Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό, από τη στιγμή που αυτοχαρακτηρίζεται ως Έλληνας, είναι αναγκαίο να σταματήσει να βρίζει τους υπόλοιπους Έλληνες που υποφέρουν. Εξάλλου, ποιος έγινε καλύτερος όταν τον έβριζαν και τον χλεύαζαν;

Όποιος λοιπόν θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο ως άνθρωπο και ως Έλληνα/Ελληνίδα, ας σκύψει με κατανόηση σε εκείνους που δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά. Ας δώσουμε ελπίδα και βοήθεια στους υπολοίπους. Γιατί πολλοί Έλληνες αυτή τη στιγμή είναι σε κατάσταση έκτατης ανάγκης, είτε σε φυσικό επίπεδο είτε σε πνευματικό(και δυστυχώς πολλοί δεν λένε να το καταλάβουν). Προκείμενω να τους βοηθήσουμε και να αλληλοβοηθούμε, ας δείξουμε μεγαλοψυχία και υπομονή. Ας πούμε μια καλή κουβέντα. Ας θυμήσουμε ο ένας στον άλλον τα όμορφα της Ελλάδας κι ας πάψουμε να μεμψιμοιρούμε.

Κι όταν νιώσουμε κομμάτι πιο δυνατοί και αισιόδοξοι, τότε θα έχουμε και μεγαλύτερη διαύγεια για να συζητήσουμε ουσιαστικά για την επίλυση των προβλημάτων.