Καμιά φορά όταν θυμώνω παίρνω και κάποιες όχι και τόσο έξυπνες αποφάσεις. Το παραδέχομαι.
Αυτή τη βδομάδα αρρώστησα με το στομάχι μου πολύ άσχημα. Όλη νύχτα ήμουν με κολικούς. Η μητέρα μου με ξεμάτιαζε με τις ώρες. Και χρειάστηκαν πολλές ώρες για να νιώσω λίγο καλύτερα.
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι συνέβη αλλά πιστεύω στο μάτι. Όχι ακριβώς όπως ο περισσότερος κόσμος. Θέλω να πω ότι πιστεύω μεν ότι αν κάποιος σε σκέφτεται αρνητικά είτε κοιτώντας σε την ίδια στιγμή είτε και από μακριά(οι σκέψεις ταξιδεύουν στον χωροχρόνο), μπορεί να σε επηρεάσει με άσχημο τρόπο- δηλαδή να σε ματιάσει. Αλλά δεν ρίχνω 100% την ευθύνη σε αυτόν που ματιάζει. Θεωρώ ότι για να συμβεί, δίνει το δικαίωμα και αυτός που ματιάζεται- το επιτρέπει με δυο λόγια.
Αλλά και πάλι, η ευθύνη είναι μεγαλύτερη σε αυτόν που στέλνει την αρνητική ενέργεια.
Την μέρα που αδιαθέτησα με το στομάχι μου το ένιωσα πολύ έντονα ότι κάποια άτομα με μάτιασαν.
Και επειδή έτυχε να νιώθω πολύ ευάλωτη εκείνη τη μέρα, επηρεάστηκα τόσο πολύ.
Κάπως έτσι σκέφτηκα ότι σε τέτοιες περιόδους που βιώνω μια κάποια ιδιαίτερη ευαισθησία, καλό είναι να προστατεύομαι παραπάνω. Και φυσικά σκέφτηκα και το blog μου.
Τυχαίνει και νιώθω πολλές φορές κάποια έντονα φαινόμενα στην αύρα μου. Δεν έχω πάντα την ίδια ψυχική διαύγεια αλλά κάποιες φορές είναι τόσο έντονο το βίωμα που ξέρω τί σκέφτεται κάποιος για μένα έστω κι αν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Και επειδή με το να γράφω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου εδώ, δίνω το δικαίωμα σε όσους διαβάζουν να με κρίνουν στο μυαλό τους και αρνητικά κάποιες φορές, σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να μην γράφω καθόλου για όσο καιρό νιώθω ευάλωτη.
Πιθανόν θα σκεφτεί κάποιος ότι εφόσον ασχολούμαι με εναλλακτικές θεραπείες θα μπορούσα να τις χρησιμοποιήσω με τέτοιο τρόπο ώστε να ισχυροποιώ την αύρα μου. Εννοείται ότι το κάνω συχνά. Αλλά κάποιες φορές δεν βοηθά όσο θα το ήθελα. Είναι και φυσικό όμως. Όταν νιώθουμε μια υπερευαισθησία, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ψυχοσυναισθηματικό μπλοκάρισμα, καμιά φορά η αιτία παίρνει τo χρόνο της να θεραπευθεί. Ή και εμείς οι ίδιοι δεν νιώθουμε όρεξη για θεραπεία.
Σημασία έχει να είμαστε τουλάχιστον ενσυνείδητοι της όποιας κατάστασης μας απασχολεί. Και να προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα αίτια και όχι απλά το σύμπτωμα. Γι αυτό και δεν παίρνω φάρμακα γενικά. Ούτε για πόνους σωματικούς, ούτε για ψυχικούς. Προτιμώ να δουλεύω το ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Αλλιώς οι καταστάσεις διαιωνίζονται.
Οπότε άλλαξα γνώμη. Το blog αυτό δεν θα μπει αναγκαστικά σε χειμερία νάρκη. Θα γράφω όποτε νιώθω ότι θέλω να γράψω, μπορεί καθημερινά, μπορεί όχι. Σίγουρα μπορώ να βρω το χρόνο όσο κι αν θέλω να επικεντρωθώ σε άλλα πράγματα που έγραφα χθες( διάβασμα, γράψιμο κλπ).
Τώρα αν θέλει κάποιος να διαβάζει όσα λέω εδώ και ύστερα να με σκέφτεται αρνητικά και να μου στέλνει αυτή την ενέργεια(συνειδητά ή ασυνείδητα)... ΟΚ, δικαίωμα του. Και πρόβλημα του. Στο κάτω κάτω, το σημαντικό για μένα είναι να ζω ελεύθερα. Αν επηρεάζομαι από την αρνητική ενέργεια κάποιων, μπορώ να το χρησιμοποιώ αυτό σαν ευκαιρία για να ισχυροποιώ τις άμυνες μου κι έτσι να γίνομαι ως άτομο πιο δυνατή.
