Από τότε που την πρωτοφαντάστηκα μέχρι σήμερα η ιστορία της αλλά και η φυσιογνωμία της άλλαξε κάμποσες φορές. Συνήθως με τους χαρακτήρες που γεννιούνται στο μυαλό μου ξέρω από την αρχή που πηγαίνω. Με την Verity ακόμα και σήμερα ψηλαφίζω το τοπίο στα τυφλά.
Τουλάχιστον ολοκληρώθηκε η πρώτη απεικόνιση. Χθες. Τελικά από χρυσομαλλούσα με γαλανά μάτια βγήκε κασταλομάλλα με μελί/καστανοπράσινα μάτια(αν και αυτό το τελευταίο μάλλον δεν διακρίνεται στην εικονογράφηση).
Λίγα λόγια για το background story: Η Verity εδώ και δυο μέρες βρίσκεται αναπάντεχα στην Αθήνα του 1935. Το πως ταξίδεψε πίσω στον χρόνο 78 χρόνια ακόμα δεν μπορεί να το χωνέψει. Είναι η τρίτη φορά στη ζωή της που της συμβαίνει και έχει τρομοκρατηθεί. Κάθε φορά αρχίζει απροσδόκητα. Και τελειώνει με τον ίδιο τρόπο. Οι εμπειρίες που αποκομίζει σε κάθε τέτοιο "ταξίδι" νιώθει ότι έχουν σημαντική θέση στη ζωή της με κάποιον απροσδιόριστο τρόπο. Ένα κουβάρι που πρόκειται(;) να ξετυλιχθεί από στιγμή σε στιγμή και να φανερώσει τα μυστικά του.
Ή πάλι όχι. Ίσως όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι του μυαλού της. Ένα mind trick που θα λέγε και η Isobel, η Σκοτσέζα γιαγιά της.
Αυτή τη φορά είναι και Χριστούγεννα. Πώς είναι δυνατόν να της συμβαίνουν τέτοια αλλόκοτα, τραγελαφικά πράγματα; ΠΩΣ;!
Και να μην μπορεί να μιλήσει σε κανένα...
Κι ύστερα... αυτή η απρόσμενη πρόσκληση σε Χριστουγεννιάτικο πάρτυ...
