Τελικά είμαι.
Φέτος το συνειδητοποίησα. Και συγκεκριμένα τις τελευταίες βδομάδες.
Μπορεί η εταιρεία μου να μην είναι κερδοφόρα αυτή τη στιγμή, μπορεί το ατελιέ μου με τα ρούχα να το έχω κλείσει εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν σταματώ να προσπαθώ. Και αυτή είναι η ουσία και η ετυμολογία του ρήματος επιχειρώ: προσπαθώ.
Ειδικά φέτος, είναι τρελό. Δεν ξέρω κι εγώ πόσα διαφορετικά πράγματα προσπάθησα.
Τα περισσότερα δεν μου βγήκαν. Αλλά την προσπάθεια την έκανα, σε πολλαπλά επίπεδα, μέχρι εκεί που δεν πήγαινε άλλο.
Έκανα μια πρόχειρη λίστα στο μυαλό μου και εξεπλάγην.
Πως τα καταφέρνω και βρίσκω το κουράγιο και συνεχίζω μετά από τόσες απογοητεύσεις, ούτε κι εγώ η ίδια το ξέρω.
Ίσως γιατί κατανοώ βαθιά μέσα μου αυτό που λένε όλοι οι πνευματικοί δάσκαλοι: Η ουσία της Ζωής είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός.
Ταξίδι, περιπέτεια, ρίσκο κι Άγιος ο Θεός.
Υ. Γ: Για τα Όσκαρ επιχειρηματικότητας, από πού πάνε παρακαλώ;
