Wednesday, December 18, 2013

Τα πράσινα ανθρωπάκια II

Μόλις απέσυρα την χθεσινοβραδυνή μου ανάρτηση για τον Άδωνι. Σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό να κρίνω τόσο αυστηρά ένα δημόσιο πρόσωπο στο ιστολόγιο μου επώνυμα χωρίς να το ξέρει ο ίδιος.

Κάποιος άλλος μπορεί να πει ότι όταν εκτίθεσαι όπως εκτίθεται ο Άδωνις, αυτόματα δίνεις το δικαίωμα να κριθείς από τον οποιονδήποτε. Πιθανώς. Αλλά ας το δίνει το δικαίωμα ο Άδωνις. Προσωπικά επιλέγω να μην το χρησιμοποιήσω. 

Αν βρισκόμουν σε μια δημόσια αντιπαράθεση μαζί του, θα μπορούσα να του ψάλλω τον εξάψαλμο. Αυτό όμως θα ήταν μια διαφορετική περίπτωση. 


Κρίμα πάντως. Ακούγοντας τον Άδωνι να μιλά για την Αρχαία Ελλάδα κατά καιρούς έχω μάθει πολλά και δεν το ξεχνώ αυτό. 

Συζητώντας χθες μαζί του τον είδα να υποστηρίζει παθιασμένα τις θέσεις του, όπως συνηθίζει να κάνει άλλωστε. Εκτός κι αν είναι τόσο καλός ηθοποιός και μας δουλεύει όλως κανονικότατα, τολμώ να πω ότι μάλλον τα πιστεύει αυτά που λέει τελικά. 

Όπως και να έχει, του είπα χθες κάτι. Ο καθένας από μας στο τέλος θα κληθεί να παραδώσει ψυχή. Και συνεπώς σε πνευματικό επίπεδο, κάθε στιγμή -θέλοντας και μη- αναλαμβανουμε την ευθύνη των πράξεων μας.